به نقل از «عصر ایران»

یک محیط بان خودکشی کرد/ توضیح فرمانده یگان محیط زیست

تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۳۲۰۹۱

عصر ایران __ زینب رحیمی __ جمشید محبت خانی فرمانده یگان حفاظت محیط زیست در گفتگو با عصر ایران با تایید خبر خودکشی یک محیط بان توضیح می‌دهد که محیط بان «اسماعیل ضرابی» محیط بان منطقه آستارا در استان گیلان بود که در روز چهارشنبه 23 آذرماه در محل کارش اقدام به خودکشی کرد و جان خود را از دست داد.

فرمانده یگان محیط زیست با اشاره به نحوه خودکشی می گوید: او با طناب، خود را دار زده و اقدام به خودکشی کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

محیط بان ضرابی حدود 35 سن داشته و 10 سال به عنوان محیط بان خدمت کرده بود.   

محبت خانی درباره دلیل خودکشی این محیط بان می گوید: او بیماری اعصاب و روان داشته و تحت درمان بوده است. گفته می شود که او دو سال پیش از همسرش جدا شده و بعد از آن اتفاق، تحت درمان روانپزشکی بوده و دارو مصرف می کرده است. به ما اطلاعی در این باره نداده بود. حتی مدیر محیط زیست آستارا هم از بیماری او مطلع نبوده است. 

او می گوید: روز پنجشنبه 24 آذرماه در جریان تشییع پیکر این محیط بان، از طریق خانواده برای اولین بار مطلع شدیم که محیط بان ضرابی بیمار بوده و قبلا خانواده برای درمان او به پزشک مراجعه کرده بودند و پزشک به آنها درباره وضعیت نامساعد روحی و افکار منفی او هشدار داده بود. 

فرمانده یگان محیط زیست ایران می گوید: قبل از این اتفاق ناگوار، محیط بان ضرابی شش روز استراحت پزشکی داشته و روزی که به محل کار آمده اقدام به خودکشی کرده است. او تا ساعت یک بعدازظهر همراه با محیط بان دیگری بوده و بعد از اینکه آن محیط بان برای مرخصی دو ساعته از او جدا می شود محیط بان ضرابی خودکشی می کند. همکار محیط بانش بعد از برگشت از مرخصی ساعتی با پیکر بی جان محیط بان ضرابی مواجه می شود. 

محبت خانی تاکید می کند که محیط بان ضرابی هیچ گزارشی از بیماری خودش به یگان ارایه نداده و هیچ وقت درخواستی برای جابجایی هم نداشته است هر چند محل خدمت او محیط پراسترسی هم نیست. 

 

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: فرمانده یگان محیط زیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۳۲۰۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رده‌بندی مناطق حفاظتی محیط‌زیست 

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مسألە حفاظت ازمحیط‌زیست در ایران مانند آن چه در اندیشە فلسفی سایر نقاط جهان نیز مشابه آن روی داده است، در پارادایم طبیعت‌گرایی ظهور یافت.

نرگس آذری (دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی) در مقاله‌ای با عنوان «در باب ضرورت یک انقلاب شناختی در جامعه‌شناسی ایرانی» به این موضوع اشاره می‌کند که اهمیت به محیط‌‌زیست به مثابۀ نوعی بینش در مقابل انسان‌محوری فزاینده عصر توسعه و مدرنیسم قد علم کرده است و رویکرد طبیعت‌محورانه‌ای را شکل داده  که در آن محیط‌زیست نیازمند توجه و مراقبت فوری است.

* محیطزیست  و مناطق حفاظت شده

به زعم این پژوهشگر حفاظت از محیطزیست نیازمند تعریف محیطزیست در تقابل با فعالیت‌های انسانی دانسته شده است و از همینجا مرز‌های محیط‌زیست در آن چه اکنون به عنوان مناطق چهارگانه‌ حفاظت شده می‌شناسیم پدید آمد. شکل‌گیری این مرز‌ها به زمان تصویب قانون شکار به عنوان اولین قانون محیط‌زیستی کشور و ایجاد مناطق ممنوعه در سال ۱۳۴۲ برمی‌گردد.

او در ادامه می‌نویسد در آن زمان با توجه به وسعت کشور و بودجه‌های محدودی که در اختیار شورای شکار قرار می‌گرفت، تشخیص داده شد اگر عمده منابع اعتباری به مناطقی تخصیص داده شود که به لحاظ بوم‌شناختی اهمیت ویژ‌ه‌ای دارند، موجب موفقیت بیشتر در حفاظت از آن مناطق خواهد شد. بنابراین نواحی حفاظتی که  بعداً مناطق حفاظت شده نامیده شد به وجود آمد. در این مناطق شکار ممنوع بود مگر آنکه مجوز لازم از شورای شکار گرفته شود.

* رده‌بندی مناطق حفاظتی محیط‌زیست 

آذری می‌نویسد مراتع و جنگل‌های واقع در مناطق حفاظت شده تابع محدودیت‌هایی بود که از سوی شورای شکار و وزارت کشاورزی و منابع طبیعی اعلام شده بود و با تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶ و تأسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مفاهیم پارک‌های ملی و مناطق حفاظت شده به روشنی تعریف گردید.

آذری در ادامه توضیح می‌دهد که تا قبل از تأسیس سازمان حفاظت محیطزیست در سال ۱۳۵۰، حدود ۶ پارک ملی و ۳۵ منطقۀ حفاظت شده شکل گرفت. بدین ترتیب حدود هفتاد سال پیش، ترسیم این مرز‌ها با انگیزه ایجاد امکان حفاظت با توجه به محدودیت‌های موجود، محیط‌زیست مورد حمایت و حفاظت را به نام محیطزیست معرفی کرد و چهار طبقە حفاظتی با نام‌های پارک‌های ملی، پناهگاه‌های حیات‌وحش، مناطق حفاظت‌شده و آثار طبیعی ملی تعریف و رده‌بندی شد.

* جهان مدرن و محیط‌زیست

این پژوهشگر در ادامه می‌نویسد در کشور تمام تلاش براین بود که مناطق حفاظت شده  با ملاک‌های جهانی و حتی نام‌های رایج منطبق شود که در ایران آنها با نام مناطق چهارگانۀ محیطزیست شهرت دارند. اما این مرز‌ها هرگز نیازی به انطباق با زیست‌بوم تاریخی جامعۀ پیرامونی در خود ندیده‌اند؛ اگرچه این ظهور صنایع و شهر‌های مدرن و نیاز‌های فزاینده‌اش بود که محیط‌زیست را متأثر می‌ساخت.

این نویسنده در جمع‌بندی این پژوهش به این موضوع اشاره می‌کند که آنچه در تعیین مناطق چهارگانه، به عنوان تهدید نهایی معرفی و توسط مرز‌ها تهدید شد عمدتاً فعالیت‌های جامعۀ روستایی بود. جامعه‌ای که به واسطۀ همین اعلان جنگ، خود را برای گسترش مرز‌های جغرافیایی و مرز‌های بهره‌برداری‌اش حریص‌تر کرد، جدالی که تاکنون برای تعیین حدود مرز‌ها از دوسوی این جبهه‌ها ادامه دارد. موقعیتی که در میانه نبرد قانون و منافع نابودی محیط‌زیست در همە ابعاد و شاخص‌هایش را هدف گرفته است.  

انتهای پیام/